Pablo Picasso był jednym z najwybitniejszych i najbardziej rozpoznawalnych hiszpańskich malarzy. Był również grafikiem, ceramikiem oraz rzeźbiarzem, a przy tym twórcą nurtu w malarstwie, który nazwany został kubizmem. Jego znakomity talent został odkryty przez ojca, który był znakomitym rysownikiem.
Pablo Picasso – życiorys malarza
Pablo Picasso przyszedł na świat 25 października 1881 roku w Maladze w Hiszpanii. Jego ojciec, Jose Ruiz Blasco, był nauczycielem rysunku, udzielając Pablo już od najmłodszych lat pierwszych lekcji, odkrywając jego niepowtarzalny talent i zdolności plastyczne. Legenda mówi, że Pablo szybciej nauczył się doskonale rysować niż uczyć rozróżniać litery. W dzieciństwie Pablo wraz z rodziną wiele razy się przeprowadzał. Początkowo mieszkał w północno-zachodniej części Hiszpanii, następnie w La Coruña, później w Barcelonie.
W wieku czternastu lat Picasso wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Następnie kształcił się na Akademii Malarstwa w Madrycie, by ostatecznie udać się do Francji. Wkrótce zamieszkał w Paryżu, w dzielnicy malarzy i poetów. W Paryżu był członkiem bohemy francuskiej. Tam też bardzo duży wpływ na jego twórczość miało zetknięcie się z postimpresjonistami. Podczas pierwszej wojny światowej Pablo Picasso przebywał we Włoszech, a następnie udał się do Hiszpanii. Okres drugiej wojny światowej spędził w Paryżu, wstępując w 1944 roku w szeregi Francuskiej Partii Komunistycznej i wiążąc się ze środowiskiem lewicowym. W 1948 roku uczestniczył w Światowym Kongresie Intelektualistów, który odbywał się we Wrocławiu. Pozostałą część życia spędził na południu Francji.
Picasso należał do paryskiej cyganerii, poza tym prowadził burzliwe życie miłosne. W 1918 roku wziął ślub z tancerką, Olgą Kolkową, z którą miał syna, Paula. Z kolejnego związku z Francoise Gilot miał syna Claude’a i córkę Palomę, natomiast z Marią Teresą Walter – Picasso miał córkę, Mayę. Jego ostatnią miłością była Jacqueline Roque, z którą związał się w 1961 roku. Pablo Picasso współpracował również z teatrem, a w 1950 roku odznaczono go Międzynarodową Pokojową Nagrodą im. Józefa Stalina. Pablo Picasso zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins – niewielkim miasteczku we Francji.
Pablo Picasso – twórczość malarza
Picasso był nie tylko znanym malarzem, ale też ceramikiem, grafikiem oraz rzeźbiarzem. W twórczości malarza dostrzec można było kilka okresów. Pierwsze dzieła Pablo Picasso powstały pod wpływem twórczości van Gogha i Lautreca. W latach 1900-1904 większość jego dzieł utrzymana była w niebieskiej tonacji, stąd też okres ten często nazywany był okresem błękitnym. Obrazy z tego okresu przedstawiały najczęściej prostych ludzi, którzy związani byli z cyrkiem. Tematyka przedstawiała również cierpienie, ubóstwo oraz piękno kobiecego ciała. Do znanych dzieł malarza z błękitnego okresu zalicza się: „Życie”, „Stary gitarzysta”, „Dwie siostry”, Stary Żyd z chłopcem” oraz „Prasowaczka”.
W latach 1904-1906 nastąpił okres różowy, w którym dominować zaczęły odcienie różu. W okresie tym na obrazach Picasso coraz częściej zaobserwować można było nieco weselsze postacie, w tym cyrkowych akrobatów, a stylistyka stawała się znacznie delikatniejsza. Do najbardziej znanych dzieł z tego okresu zalicza się” „Rodzina akrobatów” oraz „Akrobatka i młody arlekin”. Ważnym dziełem Picassa okazał się obraz „Panny z Avignonu”, który uznany został za pierwsze dzieło kubistyczne, a Pablo Picasso otrzymał wówczas miano ojca kubizmu. Jego odbiorcy odnaleźli w nim znakomite połączenie elementów realizmu z deformacją. Obraz przedstawiał pięć kobiet – trzy przedstawione zostały w niezwykle realistyczny sposób, a dwie pozostałe miały karykaturalne twarze, które podobne były do afrykańskich masek rytualnych. Lata 1909-1917 to okres kubizmu, w którym na szczególną uwagę zasługiwały też dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” oraz „Martwa natura z gazetą”.
Pablo Picasso – działalność artystyczna po zakończeniu pierwszej wojny światowej
W latach 20. Pablo Picasso wiele podróżował do Włoch, fascynując się tamtejszym malarstwem. Tam też powstały jego kolejne dzieła – tym razem w stylu klasycznym. Było to między innymi „Źródło”. W tym okresie Picasso zakończył tworzenie dzieł kubistycznych. W 1926 roku w jego obrazach dostrzec można było więcej ruchu i dynamiki. W 1937 roku Picasso, po mającej miejsce wojnie domowej w Hiszpanii, zaczął tworzyć dzieła o tematyce politycznej. W tym roku powstało między innymi jego słynne dzieło „Guernica”, które było sprzeciwem wobec wojny. Tego typu akcenty miały też inne obrazy malarza: „Masakra w Korei” oraz „Wojna i pokój”.
Picasso stworzył łącznie ponad 13 tysięcy obrazów, ponad 100 tysięcy szkiców i rysunków, a także ponad 30 tysięcy ilustracji, które zostały wykorzystane w wielu książkach. Był też twórcą licznych rzeźb i wyrobów z ceramiki. Najdroższym obrazem Picassa były „Kobiety z Algieru”. W 2015 roku obraz został sprzedany za 179,4 mln dolarów.
Znane cytaty Pablo Picasso
Nie tylko obrazy Pablo Picasso należały do wybitnych dzieł. Na uwagę zasługują również jego myśli. Najbardziej znane i cenione cytaty Pablo Picasso to:
„Długo trwa nim staniemy się młodzi”.
„Ludzie nie szukają już pocieszenia w sztuce. Ale wyrafinowani ludzie, bogaci, próżniacy szukają nowości, niezwykłości, ekstrawagancji, skandalu”.
„W malarstwie można próbować wszystkiego, ma się do tego prawo, pod warunkiem że nigdy tego się już nie powtórzy”.
„Sztuka nigdy nie jest cnotliwa. Powinna być zabroniona nieświadomym niczego, niewinnym ludziom. Nie powinno się pozwalać na kontakt z nią osobom, które nie są na to wystarczająco przygotowane. Tak, sztuka jest niebezpieczna. Tam, gdzie jest cnota, nie ma sztuki”.
„Sztuka jest kłamstwem, które uświadamia nam prawdę”.
