Anthony de Mello był pochodzącym z Bombaju jezuitą, mistykiem oraz kierownik duchowym, który w swoich poglądach łączył psychoterapię z duchowością, często sięgając do przemyśleń Dalekiego Wschodu oraz tradycyjnej mistyki europejskiej. Określał siebie jako „chrześcijanina Wschodu”, natomiast przez zwolenników nazywany był często „mistrzem modlitwy”.
Anthony de Mello – życiorys
Anthony de Mello był hinduskim psychoterapeutą i mistykiem. Urodził się 4 września 1931 roku w Bombaju. Jego rodzice pochodzili z dawnej portugalskiej kolonii Goa. Już będąc nastolatkiem Anthony wstąpił do Zakonu Jezuitów, jednak święcenia kapłańskie przyjął dopiero w wieku 30 lat. Studiował filozofię w Hiszpanii, poza tym był studentem teologii w Indiach oraz psychologii w Chicago. Studiował również duchowość na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Był także rektorem kolegium w Vinayala, udzielając rekolekcji ignacjańskich. W 1975 roku założył w Indiach centrum kształcenia przewodników duchowych, którym kierował aż do śmierci. Prowadził między innymi liczne kursy oraz zajęcia z zakresu medytacji. Wielu uznawało go za bardzo dobrego mówcę. Zmarł 2 czerwca 1987 roku na Fordham University w Nowym Jorku. Przyczyną śmierci de Mello był atak serca.
W nauce Anthony’ego de Mello zauważyć można było wiele nawiązań do nauki Kościoła, a także do znanych mistyków, świętych oraz pisarzy wczesnochrześcijańskich. Na uwagę zasługują przede wszystkim wpływy Augustyna z Hippony, Tomasza z Kempis, a także innych postaci, do których zalicza się Johannes Eckhart, Teresa z Ávila Jan od Krzyża oraz Karl Rahner.
Autor wielu książek
Filozofia de Mello łączyła w sobie mistykę europejską z mistyką Dalekiego Wschodu. Anthony de Mello był autorem wielu książek, które w większości poświęcone były modlitwie oraz mistycyzmowi. Wiele z jego książek poświęcanych było różnym rodzajom modlitwy, w tym modlitwy błagalnej, wstawienniczej i uwielbienia. Zawarta w dziełach Anthony’ego de Mello nauka duchowa opierała się na trzech podstawowych założeniach: poznaniu, przebudzeniu oraz świadomości. Na tych właśnie zagadnieniach opiera się szczęście, oświecenie oraz miłość człowieka. Do najbardziej znanych książek de Mello zalicza się dzieła takie jak „Śpiew ptaka„, „Minuta mądrości”, „Wahadło” oraz „Modlitwa żaby„. Do innych ważnych tytułów de Mello zalicza się „Kontakt z Bogiem”, „Minuta nonsensu”, „Awakening”, czy też „Szukaj Boga we wszystkim”. Częstym tematem przewodnim psim de Mello była fałszywie pojmowana rzeczywistość. W swoich książkach de Mello korzystał z języka prostego i potocznego. Jego liczne publikacje zostały przetłumaczone na różne języki, osiągając przy tym ogromne nakłady w wielu krajach.
Anthony de Mello w swojej pracy starał się uczyć ludzi, jak się modlić oraz jak żyć pełnią życia. Był on bowiem przekonany, że większość ludzi śpi i nie dostrzega otaczającego ich wszechświata. Jego nauki przez wielu były nagrywane oraz wydawane w postaci serii książek. W 1998 roku (po 11 latach od śmierci) publikacje Anthony’ego de Mello zostały skrytykowane przez Kongregację Nauki Wiary Kościoła Katolickiego, na czele której stał Joseph Ratzinger – późniejszy papież Benedykt XIV. Głównym powodem krytyki jego dzieł było odejście od doktryny katolickiej w stronę religii Wschodu.
Anthony de Mello – popularne cytaty
De Mello za największy dar uważał świadomość ludzką, dzięki której przez cały czas można pozostawać w kontakcie z samym sobą, a także z własnymi przemyśleniami, emocjami oraz własnym ciałem. Jedną z głównych maksym Anthony’ego de Mello jest „Niczego się nie wyrzekać, do niczego się nie przywiązywać”. Do innych popularnych cytatów de Mello zalicza się między innymi:
- „Ludzie nie żyją, większość z was nie żyje, jedynie podtrzymujecie swe ciało przy życiu”.
- „Ostateczną przeszkodą w odnalezieniu Boga jest samo słowo „Bóg” i nasze pojęcie Boga. W założeniu słowo to miało być pomocne – i być może jest – ale może też stać się przeszkodą”.
- „Przerażenie ogarnia, gdy się widzi, co szczerze wierzący wyczyniają tylko dlatego, iż wydaje im się, że wiedzą”.
- „Czy widzisz ten kamień na środku drogi? Od chwili, gdy przyszedłem tu dziś rano, dziesięć osób potknęło się o niego, przeklinając. Ale ani jedna nie zadała sobie trudu usunięcia go, by inni się nie potknęli”.
