Między ciałem a duszą: życie w służbie prawdy
Wanda Dynowska (1888–1971), znana również jako Umadevi, była wybitną polską pisarką, tłumaczką, działaczką społeczną i promotorką dialogu międzykulturowego, która znaczną część życia spędziła w Indiach, angażując się w działalność duchową i humanitarną.
Wczesne życie i edukacja
Urodziła się 30 czerwca 1888 roku w Petersburgu, a dzieciństwo spędziła w majątku Istalsno na Inflantach Polskich. Pochodziła z rodziny ziemiańskiej o patriotycznych tradycjach. Otrzymała wszechstronne wykształcenie, studiując romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz w Lozannie. Biegle władała kilkoma językami, w tym francuskim, włoskim, hiszpańskim, łotewskim i rosyjskim.
Działalność teozoficzna i społeczna w Polsce
W 1919 roku założyła Polskie Towarzystwo Teozoficzne, stając się jego sekretarzem generalnym. Redagowała czasopisma teozoficzne, takie jak „Przegląd Teozoficzny” i „Myśl Teozoficzna”, oraz tłumaczyła literaturę z zakresu teozofii. Współpracowała z marszałkiem Józefem Piłsudskim, zakładając organizację Służebników Polskich, która wspierała działania społeczne i kulturalne.
Życie i działalność w Indiach
W 1935 roku wyjechała do Indii, gdzie początkowo planowała krótki pobyt, który przerodził się w wieloletnie zaangażowanie. Zamieszkała w aśramie Ramany Maharishiego, gdzie zgłębiała filozofię hinduizmu. Współpracowała z Mahatmą Gandhim, który nadał jej imię Umadevi, oznaczające „Bogini Uma”.
W 1944 roku, wspólnie z Maurycym Frydmanem, założyła Bibliotekę Polsko-Indyjską w Madrasie, która przez ponad trzy dekady publikowała polskie tłumaczenia kluczowych tekstów hinduizmu, takich jak Bhagawadgita, Mahabharata czy Ramajana, a także współczesną literaturę indyjską .
Pomoc uchodźcom i działalność humanitarna
Podczas II wojny światowej angażowała się w pomoc polskim uchodźcom, w tym żołnierzom Armii Andersa, organizując dla nich wsparcie i edukację. Po 1959 roku poświęciła się pomocy tybetańskim uchodźcom w Indiach, organizując szkoły i opiekę dla dzieci w ośrodkach takich jak Dharamsala i Bylakuppe .
Dziedzictwo i pamięć
Wanda Dynowska zmarła 20 marca 1971 roku w Mysore. Jej pogrzeb miał charakter międzyreligijny, łącząc elementy katolickie, hinduistyczne i buddyjskie, co odzwierciedlało jej duchową drogę. Dalajlama XIV wspominał ją jako osobę, która miała na niego ogromny wpływ, nazywając ją swoją przybraną matką .
Wanda Dynowska pozostaje symbolem dialogu międzykulturowego i duchowego poszukiwania, łącząc w swoim życiu elementy różnych tradycji religijnych i kultur.
